ਅਨੋਖਾ ਪਿਆਰ         ਭਾਗ - ਛੇਵਾਂ       ਲੇਖਕ - ਦੀਪ ਮਾਨ

ਹਰਮਨ ਅਤੇ ਜਸ਼ਨ ਇੱਕ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀਆਂ ਹਨ . ਜਸ਼ਨ ਅਖਬਾਰ ਪੜ ਰਹੀ ਹੈ ਜਦਕਿ ਹਰਮਨ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਉਸਦੀ ਕੀਤੀ ਤੋ ਉਦਾਸ ਹੈ . ਜਸ਼ਨ, ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਉਦਾਸ ਹੋਈ ਵੇਖਦਿਆਂ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ,"ਤੂੰ ਹੁਣ ਕਿਓਂ ਉਦਾਸ ਏਂ ? ਤੈਨੂੰ ਉਹ ਚੰਗਾ ਨਹੀ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਤੈਂ ਉਸਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ . ਹੁਣ ਇਸ ਮੁਰਝਾਏ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰ ."
"ਨਹੀਂ ਜਸ਼ਨ ਮੈਂ ਸਹੀ ਨਹੀ ਕੀਤਾ ."
"ਕੀ ਮਤਲਬ ? ਤੈਂ ਸਹੀ ਨਹੀ ਕੀਤਾ . ਤੈਂ ਜੋ ਚਾਹਿਆ ਓਹੀ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਵੀ ਕੀਤਾ ਏ ਸਹੀ ਏ,ਤੈਨੂੰ ਉਸ ਵਰਗੇ ਬਹੁਤ ਮਿਲ ਜਾਣਗੇ ."
"ਨਹੀ, ਜਸ਼ਨ ਨਹੀਂ .
ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ . ਬੇਇੰਤਹਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਅਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਬੇਇੰਤਹਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾ ."
"ਫਿਰ ਤੈਂ ਉਸਨੂੰ ਛੱਡ ਕਿਓਂ ਦਿੱਤਾ ?",ਜਸ਼ਨ ਨੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ .
"ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ."
"ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਮਝ ਨਹੀ ਆ ਰਹੀਆਂ, ਤੂੰ ਪਾਗਲ ਹੋ ਗਈ ਏਂ ."
"ਹਾਂ ਹੋ ਗਈ ਹਾਂ ਉਸਦੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ."
"ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦੱਸ, ਜੇ ਤੂੰ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਏਂ ਤਾਂ ਉਸ ਕੋਲ ਜਾ . ਉਸ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਬੁਰੇ ਸਲੂਕ ਲਈ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗ ਲੈ . ਜੇ ਓਹ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਹ ਤੈਨੂੰ ਜਰੂਰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ . ਮੈਂ ਸਹੀ ਹਾਂ ਨਾ ?"
"ਨਹੀਂ ."
"ਹੂੰਹ !", ਜਸ਼ਨ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਬੋਲ ਦਿੰਦੀ ਹੈ .
"ਨਹੀ ਜਸ਼ਨ ਤੂੰ ਇਹ ਨਹੀ ਸਮਝੇਂਗੀ . ਪਿਆਰ ਬਹੁਤ ਬੁਰੀ ਤੇ ਲਾਇਲਾਜ ਬਿਮਾਰੀ ਹੈ . ਜੇ ਇਹ ਲੱਗ ਜਾਏ ਤਾਂ ਕੋਈ ਇਲਾਜ ਨਹੀਂ . ਤਾਹੀਂ ਤਾ ਮੈਂ ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਦੂਰ ਜਾ ਰਹੀ ਹਾਂ ."
"ਵੈਸੇ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੀ ਏਂ ? ਤੈਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਨਹੀ ਅਜੇ ਤੱਕ ."
"ਮੈਂ ਜੰਮੂ ਜਾ ਰਹੀ ਹਾਂ ."
"ਕੀ ਕਰਨ ?"
"ਈ.ਟੀ।ਟੀ। ਦਾ ਕੋਰਸ ਕਰਨ ."
"ਮੌਮ-ਡੈਡ ?"
"ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ ਨਹੀ . ਉਹ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਨੇ ਕਿ ਮੈਂ ਕੋਰਸ ਕਰਕੇ ਵਦੀਆ ਸ਼ਾਇਦ ਟੀਚਰ ਦੀ ਜੋਬ ਤੇ ਲੱਗ ਜਾਵਾਂ ."
"ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਤੂੰ ਸਹੀ ਕਰ ਰਹਿਣ ਏਂ ?"
"ਹਾਂ ਬਿਲਕੁਲ, ਅਤੀਤ ਨੂੰ ਮਿਟਾ ਦੇਣਾ ਹੀ ਚੰਗਾ ਹੈ ਜੇ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਭਵਿਖ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹਵਾਂ ."
"ਅਤੀਤ ਦਾ ਭਵਿਖ ਤੇ ਪੂਰਾ ਅਸਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ."
"ਨਹੀ, ਅੱਜ ਅਤੀਤ ਹੈ ਅਤੇ ਕੱਲ ਭਵਿਖ ."
"ਅੱਛਾ ਫਿਰ, ਕਦੋਂ ਜਾ ਰਹੀ ਏਂ ?"
"ਕੱਲ ਹੀ ."
"ਵਾਪਿਸ ਤਾਂ ਜਲਦੀ ਆਵੇਂਗੀ ?"
"ਕੁਝ ਕਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ , ਵਕਤ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਏ ."
"ਮੇਰੀ ਯਾਦ ਆਵੇਗੀ ?"
"ਬਹੁਤ ."
"ਕੋਰਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਕੀ ਕਰੇਂਗੀ ?"
"ਜੇ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲ ਗਈ ਠੀਕ ਏ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੈਨੇਡਾ ਚਲੀ ਜਾਵਾਂਗੀ, ਮਾਸੀ ਕੋਲ ."
"ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ."
"ਮੈਂ ਵੀ, ਛੋਟੀ ਜ੍ਸ਼ੂ ."

ਜਾਰੀ ਹੈ ........................