ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਗੋਡਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਹੰਝੂ ਕੇਰਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ . ਸਿਮ ਉਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋ ਅੰਦਰੋ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ . ਉਸਨੂੰ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਦਰਦ ਉਠਦਾ ਹੈ ਜੋ ਦਿਲ ਤੋ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਿਆਂ - ਹੁੰਦਿਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਬਣਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ .ਪਿਆਰਾਂ ਅਤੇ ਨਾਜਾਂ ਨਾਲ ਪਾਲੀ ਹੋਈ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕਦੀ ਉਸਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਦਰਦ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਨਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਸੀ . ਅੱਜ ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਦੁਨੀਆਦਾਰੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪੜਾਅ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰ ਚੁਕੀ ਹੋਵੇ . ਉਸ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਦੁਨਿਆ ਸਿਰਫ ਦਰਦ ਦੇਣਾ ਹੀ ਜਾਣਦੀ ਹੈ .ਪਿਆਰ ਨਾਮ ਦੇ ਲਫਜ ਨੂੰ ਤਾਂ ਇਹ ਲੋਕ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਭੁਲਾ ਚੁਕੇ ਹਨ . ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਨਹੀ ਇਹਨਾਂ ਕੋਲ . ਪੱਥਰ ਜਿਹੇ ਕਠੋਰ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਨੇ ਲੋਕ . ਸਿਮ ਇਹ ਸਭ ਦਿਮਾਗ ਅੰਦਰ ਬਾਰ - ਬਾਰ ਦੁਹਰਾਉਣ ਲੱਗ ਪੇਂਦੀ ਹੈ . ਜਿੰਨੀ ਬਾਰ ਦੁਹਰਾਉਂਦੀ ਓਨੀ ਹੀ ਬਾਰ ਦਰਦ ਵੱਧਦਾ ਜਾਂਦਾ . ਦਰਦ ਦੇ ਨਾਲ - ਨਾਲ ਹੰਝੂ ਵੱਧਦੇ ਜਾਂਦੇ . ਫੁੱਲਾਂ ਜਿਹੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਬਾਰ - ਬਾਰ ਮੀਂਹ ਪੈਂਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ . ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਹੜ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ . ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਹੀਆਂ ਪੱਥਰ ਜਿਹੀਆਂ ਕਠੋਰ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਿਆਂ ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਦੀ ਲਿਖੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਇੱਕ ਤੁੱਕ ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਆ ਗਈਅਨੋਖਾ ਪਿਆਰ ਭਾਗ - ਚੌਥਾ ਲੇਖਕ - ਦੀਪ ਮਾਨ
"ਪੀੜ ਦਿਲ ਦੀ ਬੂੰਦ ਬਣਕੇ, ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ ."
ਇਹ ਆਖਦਿਆਂ ਹੀ ਸਿਮ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਸਿਰਹਾਣੇ ਨਾਲ ਦੱਬਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਰੋਣ, ਕੁਰਲਾਉਣ, ਵਿਲਕਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ . ਦਰਦ ਅਸਹਿ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ . ਹਾਲਤ ਮੌਤ ਤੋ ਵੀ ਬਦਤਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ . ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਭੱਠੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ . ਸਾਰੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਚੁੱਪ ਛਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਮਗਰ ਸਿਮ ਦੇ ਵਿਲਕਣ, ਵੈਣ - ਕੀਰਨੇ ਪਾਉਣ ਦਾ ਸ਼ੋਰ ਚੰਗੇ - ਭਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਕੰਨ ਚੀਰ ਦੇਵੇ . ਘਰ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੁੱਲਣ ਦੀ ਆਵਾਜ ਸਿਮ ਨੂੰ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਓਹ ਝੱਟ ਆਪਣੇ ਹੰਝੂ ਸਾਫ਼ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਮਗਰ ਰੋਣ ਤੋ ਬਾਅਦ ਦੀ ਲਾਲੀ ਅਜੇ ਵੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਫ਼ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ . ਐਂਜਲ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਿਆਂ ਆਖਦੀ ਹੈ,"ਮੈਂ ਆ ਗਈ ਸਿਮ ."
"ਤੁਸੀਂ ਆ ਗਏ ਦੀ, ਮੈਂ ਪਾਣੀ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ."ਸਿਮ ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਂਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਆਖਦੀ ਹੈ . ਐਂਜਲ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਬੈੱਡਾਂ ਉੱਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿਮ ਵੀ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਲੈ ਕੇ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਐਂਜਲ ਨੂੰ ਫੜਾਉਂਦਿਆਂ ਆਖਦੀ ਹੈ,"ਲਓ ਦੀ।" ਐਂਜਲ, ਸਿਮ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਲਾਲੀ ਵੇਖ ਅੰਦਾਜਾ ਲਗਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਅੱਜ ਜਰੂਰ ਉਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੋਈ ਹੋਵੇਗੀ . ਐਂਜਲ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਪੀ ਕੇ ਹੇਠਾਂ ਰੱਖ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿਮ ਨੂੰ ਆਖਦੀ ਹੈ,"ਸਿਮ ਆ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੈਠ ."
"ਕੀ ਦੀ ?",ਸਿਮ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਿਆਂ ਪੁਛਦੀ ਹੈ .
"ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਆ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੈਠ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਹੈ ."
"ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਦੀ?"
"ਸਿਮ, ਮੈਂ ਚਾਹੇ ਤੇਰੇ ਤੋ ਚਾਰ ਸਾਲ ਹੀ ਵੱਡੀ ਹਾ ਆਪਣੀ ਉਮਰ ਚ ਜਿਆਦਾ ਫਰਕ ਨਹੀ ਮਗਰ ਮੈਂ ਐਨਾ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਜਾਣਦੀ ਹਾ ਰੋਣ ਤੋ ਬਾਅਦ ਚਿਹਰਾ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ."
"ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਈ ਦੀ .",ਇਹ ਆਖਦਿਆਂ ਸਿਮ ਵੀ ਬੈੱਡਾਂ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਹੈ .
"ਸਿਮ ਤੈਨੂੰ ਕੋਈ ਪ੍ਰੋਬਲਮ ਹੈ ? ਕੋਈ ਵੀ? ਜਾਂ ਤੇਰਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ?"
"ਨਹੀਂ ਦੀ, ਐਸੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ."
"ਕੋਈ ਤੰਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ? ਤੇਰੀ ਸਿਹਤ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ ?"
"ਦੀ, ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਕੀ ਪੁਛ ਰਹੇ ਹੋ ?"
"ਸਿਮ ਫਿਰ ਅੱਜ ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਐਨੀਆਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਕਿਉਂ ਲੱਗ ਰਹੀਆਂ ਨੇ ?"
"ਇਹ ਐਸੀਆਂ ਹੀ ਨੇ ਦੀ ."
"ਮੀਂਹ ਪੈਣ ਤੋ ਬਾਅਦ ਜੋ ਸਤਰੰਗੀ ਪੀਂਘ ਬਣਦੀ ਹੈ ਓਹ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੀ ਨਹੀ ਬਣ ਸਕਦੀ . ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਲਾਲੀ ਮੈਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਦੱਸ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਤੂੰ ਜਰੂਰ ਰੋਈ ਹੈਂ ."
"ਨਹੀਂ ਦੀ ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਰੋਣਾ ?"
"ਸਿਮ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਦੇਖ .", ਐਂਜਲ, ਸਿਮ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਵੱਲ ਕਰਦੀ ਹੈ ਮਗਰ ਸਿਮ ਅਜੇ ਵੀ ਨੀਵੀਂ ਪਾਈ ਬੈਠੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ . ਸਿਮ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇਖ ਐਂਜਲ ਦੁਬਾਰਾ ਬੋਲਦੀ ਹੈ,"ਸਿਮ, ਜੇ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕਮੀ ਹੈ ਤਾਂ ਦੱਸ . ਕੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਹੈ?"
ਜਾਰੀ ਹੈ ..............
No comments:
Post a Comment